πλακοδοκός

η, Ν

(δομ.) ειδική μορφή δοκού από οπλισμένο σκυρόδεμα που χρησιμοποιείται κυρίως στη γεφυροποιία και αποτελείται από πλάκα συνδεδεμένη μέσω τού οπλισμού της, που αναλαμβάνει τις διατμητικές τάσεις, με άλλη δοκό ή ενισχυτικό νεύρο, σχηματίζοντας έτσι σύνθετο δομικό στοιχείο διατομής Τ.